Očigledno je da je Beograd, kroz kadriranje dvojice članova nove Vlade koji su pod sankcijama Sjedinjenih Država, vodio računa o njegovanju odnosa sa Moskvom, izjavio je za Radio Slobodna Evropa, Bodo Veber (Weber). „No, to ipak ne znači napuštanje politike sjedenja na dvije stolice (između Istoka i Zapada)“, ocijenio je Veber, viši saradnik nevladinog Saveta za politiku demokratizacije iz Berlina.

Nova Vlada Srbije koja je izglasana u četvrtak imaće 25 resora i pet ministara bez portfelja. U Nemanjinu se, kao potpredsjednik Vlade, vraća bivši šef obavještajne službe Aleksandar Vulin, koji je od jula 2023. pod sankcijama Sjedinjenih Država, pored ostalog, zbog veza sa Rusijom. U Vladu Srbije se vraćaju dvojica zvaničnika sa „crne liste“ Sjedinjenih Država, Aleksandar Vulin i Nenad Popović

Na pitanje da li novi sastav Vlade Srbije znači zaokret udesno, s obzirom na to da su u njoj pored naprednjaka i socijalista, i Aleksandar Vulin kao potpredsjednik Vlade, kao i liderka desničarske stranke Zavetnici, Veber za Radio Slobodna Evropa kaže da ne vidi neko ideološko pomjeranje politike režima Aleksandra Vučića u sastavu nove vlade.

Komentarišući uticaj Rusije u kadriranju, s obzirom na povratak Aleksandra Vulina i Nenada Popovića, obojice sa crne liste Sjedinjenih Američkih Država, označenih kao osobe povezane sa Kremljem, Veber kaže da je članstvo u EU je odavno više sredstvo Vučićevog učvršćivanja i održavanja na vlasti, te učvršćivanja međunarodne pozicije Srbije lišene jasnih ideoloških orijentacija, nego ozbiljan cilj Aleksandra Vučića.

„Pošto EU nije smogla snage da zaustavi svoju, davno propalu ‘appeasement’ politiku (politiku popuštanja) prema autoritarno-autokratskom režimu u Srbiji, nastavlja se, naočigled svih, predstava ispražnjena svake suštine – zvana evrointergracije Srbije. Prema tome, Vučić s pravom ne treba previše da brine kakve poruke se šalju u Brisel i druge evropske prestonice“, smatra Veber.

Nemačko-francuska inicijativa o političkom dijalogu (Srbije i Kosova), zbog toga što je bila bazirana upravo na toj već ranije dokazano propaloj ‘appeasement’ politici (politici popuštanja) prema Vučiću, slavno je, kako navodi, krahirala u neviđenoj eskalaciji na sjeveru Kosova, što zapadne prestonice i dalje nisu spremne da priznaju.

„A pošto je u toj zapadnoj ‘appeasement’ politici vodeća uloga dodeljena Sjedinjenim Američkim Državama, Vučić očigledno nije previše brinuo zbog eventualne američke reakcije na povratak dvojice sankcionisanih ministara u Vladu – i ne treba da brine. Jer je ta politika sankcionisanja zvaničnika (bliskih Kremlju) bila i ostala potpuno nepovezana sa generalnom politikom američke administracije prema Beogradu“, kaže on.

Očigledno je, smatra, da se vodilo računa o njegovanju odnosa sa Moskvom kroz ta kadrovska rešenja, u trenutku kad se Vučić zbog odluke u Savjetu Evrope o prijemu Kosova i rezoluciji Ujedinjenih nacija o genocidu u Srebrenici osjeća pod pritiskom.

„No, to ipak ne znači napuštanje politike sjedenja na dvije stolice“, naveo je on.

Izvor:Slobodna Evropa